[dropcap]PARIZ[/dropcap] Fudbalske reprezentacije Njemačke i Francuske već su 25 puta odmjerile snage na zelenim terenima.
Dramatično polufinale Svjetskog prvenstva 1982. je ostalo u sjećanju kao “velika katastrofa” francuskog fudbakla.
Osmog jula 1982. stadion “Ramon Sanchez Pizjuan”. U glavnim ulogama Batiston i Šumaher. 3:1. 3:3. Penali. 4:5. To je ukratko opis jedne od najlegendarnijih utakmica u istoriji prvenstava svijeta. Poraz u Sevilji je i danas nacionalna trauma miliona Francuza, piše Deutsche Welle.
Ispadanje u polufinalu SP-a protiv komšija za njih je puno više od običnog poraza. Ovih dana su nemile uspomene ponovno sveprisutne. Snimci koji bole svakog ljubitelja “Galskih pijetlova” vrte se na malim ekranima. Uspomene su svježe, kao da se sve dogodilo juče.
Bol je opet tu
Patrik Batiston, žrtva brutalnog napada njemačkog golmana Haralda – Tonija Šumahera, s napuknutim vratnim pršljenom i potresom mozga, s dva zuba manje. Na ležaljci ga iznose s terena. Mišel Platini mu drži ruku. U pozadini golman “elfa” nezainteresovano žvaće žvaku.
Francuzi ne mogu, a i ne žele da zaborave što se dogodilo u Andaluziji.
“Neke rane nikada ne zacijele”, piše list “Le Monde”. “Za ljubitelje fudbala bol je opet tu – 32 godine kasnije.”
U Francuskoj nema TV-stanice, nema štampane i internetske stranice koja uoči današnjeg četvrtfinalnog dvoboja Njemačke i Francuske (18) na SP-u u Brazilu ne izvještava o “katastrofi svih katastrofa” francuskog fudbala.
Šumaher, koji je u spornoj borbi za loptu laktom brutalno povrijedio protivničkog igrača, u Francuskoj je danas poznatiji pod nadimkom “Krvnik iz Sevilje”.
“L'Equipe” je u svom izdanju od utorka takođe podsjetio na “atentat”. Evo što taj ugledni list piše: “Toni Šumaher, zanimanje: nečovjek.”
Ružni Nijemac
Za mnoge Francuze je Šumaher simbol za ono što se obično naziva “ružnim Nijemcem”. “Paris Match” je obračun u Sevilji stavio u isti nivo s njemačkim vojnim pohodima protiv Francuske 1914. i 1940, list o Sevilji piše kao o “bojištu”, a Šumahera upoređuje s Hitlerovim SS-ovcima.
Dramatična utakmica je uzburkala duhove s obje strane granice. Tadašnji francuski predsjednik Fransoa Miteran i njemački kancelar Helmut Šmit pokušali su zajedničkim saopštenjem da smire strasti.
Međutim, emocije se nisu smirile ni više od tri desetljeća kasnije. U medijima se mogu čitati izjave glavnih francuskih aktera koji se prisjećaju Sevilje. Platini, Alan Žires, Žan Tigana – bili su umjetnici tzv. “Zlatne generacije”. I igrali su protiv njemačkih “ratnika”.
Rezultat nije samo “tragičan, već i nemoralan”, piše sociolog Albreht Zontag u članku objavljenom u “Le Mondeu”. Zašto? Zato što je u vječnoj borbi “dobra” i “zla” u tom slučaju pobijedilo “zlo”, piše sociolog. Zbog te “otvorene rane” utakmica Francuske i Njemačke “nikada neće biti normalna utakmica”, smatra Zontag.
Da je fudbal više od sporta dokazuju i njegove misli kako “zatrovana sjećanja” na Sevilju opterećuju čak i “desetljeća međusobnog razumijevanja i pomirenja” između dvije susjedne zemlje. Dramatična noć u Sevilji ne muči samo francuske sportske reportere, već i brojne naučnike.
Aktualni selektor Francuske, Didije Dešamp, za to vrijeme pokušava spustiti loptu. On navodno ne razmišlja o revanšu. Kaže kako je imao tek 14 godina kada se dogodila istorijska noć u Sevilji. Osjećao se “strašno”. I, da; dodaje kako se veći dio današnje generacija reprezentativaca 1982. još nije ni rodio.
